xeimonanthos.blogspot.com

Και ο τελευταίος διασώστης ο οποίος συμμετείχε στην επιχείρηση διάσωσης των μεταλλωρύχων που παρέμεναν παγιδευμένοι σε στοά του ορυχείου Σαν Χοσέ στην έρημο Ατακάμα της Χιλής βγήκε στην επιφάνεια με ασφάλεια, στην ολοκλήρωση ενός δράματος που έλκυσε παγκόσμια προσοχή.

Πολλοί αποκάλεσαν «θαύμα» τη διάσωση των μεταλλωρύχων, ο τελευταίος εκ των οποίων που βγήκε στην επιφάνεια, ο 54χρονος Λουίς Ουρσούα, ήταν ο επικεφαλής της βάρδιας τους και ο άνθρωπος που τους κράτησε μαζί. Εκδηλώσεις χαράς σημειώθηκαν σε ολόκληρη τη λατινοαμερικάνικη χώρα.

«Σας παραδίδω τη βάρδια κι ελπίζω ότι δε θα ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο», είπε στον πρόεδρο Σεμπαστιάν Πινιέρα, αγκαλιάζοντάς τον. «Είμαι περήφανος που είμαι Χιλιανός», πρόσθεσε, με τη σημαία της χώρας τυλιγμένη στους ώμους.

Η καλά σχεδιασμένη επιχείρηση πήγε καλύτερα κι από τις προσδοκίες των πιο αισιόδοξων, αφού ολοκληρώθηκε μέσα σε λιγότερες από 24 ώρες. Ο Φράνκλιν Λόμπος, πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που έγινε μεταλλωρύχος και οδηγός ταξί για να τα βγάλει πέρα, είπε ότι «αυτός ήταν ο σκληρότερος αγώνας της ζωής μου».

Η επιτυχής κατάληξη της επιχείρησης αποτελεί σημαντική ώθηση για τον πρόεδρο Σεμπαστιάν Πινιέρα, που περίμενε τους διασωθέντες για να τους χαιρετίσει, έναν προς έναν. Η κυβέρνησή του επαινέθηκε για την διαχείριση της κρίσης αλλά και το γεγονός ότι διέταξε να γίνουν αυστηρότερα τα μέτρα εργασιακής ασφάλειας στα ορυχεία μετά το επεισόδιο.

Συγχαρητήρια έστειλε στην κυβέρνηση της Χιλής ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, και πολλοί άλλοι ηγέτες. Ο πρόεδρος της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, πήγε στο ορυχείο για να υποδεχθεί τον συμπατριώτη του Κάρλος Μαμάνι όταν βγήκε από τη στοά κι ευχαρίστησε προσωπικά τον Πινιέρα για τη διάσωσή του. Το γεγονός ίσως βελτιώσει αισθητά τις σχέσεις της Χιλής και της Βολιβίας, χώρες με ιστορικά κακές σχέσεις.

Επί αιώνες, τα ορυχεία στη Λατινική Αμερική έπαιξαν κεντρικό και πολύ συχνά τραγικό ρόλο, αρχής γενομένης από την δίψα για χρυσάφι και ασήμι που αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη της Ισπανικής κατάκτησης και της σκλαβιάς των ιθαγενών και της μεταφοράς σκλάβων από την Αφρική. Αμέτρητοι εργάτες χάθηκαν στις στοές τους. Τα μέτρα ασφαλείας στα ορυχεία στη Λατινική Αμερική την τελευταία δεκαετία, πάντως, έχουν βελτιωθεί αισθητά σε σχέση με το παρελθόν.

Ο εφιάλτης τελείωσε για τις οικογένειες των μεταλλωρύχων που διασώθηκαν μετά από 69 ημέρες που πέρασαν κάτω από την επιφάνεια της γης, όμως πολλοί συγγενείς ανησυχούν για την πιθανότητα οι 33 να επιστρέψουν στο ορυχείο. «Σαν πατέρας, θα τους έλεγα να αλλάξουν δουλειά, να μην συνεχίσουν να εργάζονται σε ορυχείο. Αλλά είναι θέμα δικό τους να αποφασίσουν και αν αποφασίσουν να το κάνουν, ίσως να μην κοιμάμαι πια καλά εξαιτίας αυτού που συνέβη», εξομολογήθηκε ο Αλφόνσο Αβάλος, πατέρα του Φλορένσιο και του Ρενάν, δύο από τους μεταλλωρύχους που έζησαν περισσότερο από δύο μήνες σε βάθος 600 μέτρων κάτω από τη γη. Ορισμένοι έχουν ήδη πει στους δικούς τους πως σκέφτονται να επιστρέψουν στο ορυχείο, όπου οι σχετικά υψηλοί μισθοί (1.000 δολάρια το μήνα) τους αποζημιώνουν εν μέρει για τους κινδύνους.

Πηγή: http://www.ant1online.gr/